Tien jaar geleden op 10 december 2010 om 8.08 uur werd ik moeder. Wat heb ik dat beeld nog helder voor me, hoe ze die eerste keer in mijn armen lag.
Nadine, een naam die we al hadden bedacht voordat ik überhaupt zwanger was, maar zo passend bij dit meisje. Inmiddels een hele meid, met haar lange benen, blonde haar, groene ogen, gouden karakter en sprankelende energie.
Je bent aangenomen!
Die rol als moeder krijg je er gratis bij. En dan heb ik het niet alleen over het opvoeden, wat soms al een uitdaging op zich is, maar ook wie jij bent met deze nieuwe titel.
Een zwangerschapsverlof van 16 weken om te herstellen en dat nieuwe mensje te leren kennen. Om vervolgens weer terug te gaan naar je werk. Misschien een dagje minder, maar verder gewoon weer op dezelfde manier” verder.
“Oh ik heb helemaal niet het idee dat je zo lang bent weggeweest” zegt die ene collega nog. Alleen jij bent zelf een ander mens. Zeker na je verlof nog vol met hormonen, een hart voor liefde, andere verantwoordelijkheid en misschien een hele andere ambitie.
Jouw leven, hoe ziet dat er nu uit? Wat is er veranderd? Hoe past het je? Heb je daar bij stilgestaan?
Een dubbele baan
Voor mij zijn de afgelopen jaren, als moeder, de meest intensieve jaren van mijn leven. Onder andere omdat engeltjes de eerste 2 jaar er een actief nachtschema op nahielden en ze standaard tussen 5.30 en 6.00 uur wakker worden, (dat vertellen ze je er van tevoren niet bij).
Maar ook de manier waarop het je aanzet tot nadenken hoe je prioriteiten stelt. Wat is echt belangrijk, hoeveel ballen heb je in de lucht te houden? Kan je daarin kiezen of word je geleefd?
Als ouder wordt namelijk een nieuw persoon, je hart wordt letterlijk groter, jij wordt groter. Met alle twijfels, verlangens, onzekerheden, geluk, ambities en gevoelens in jou. Je gaat opnieuw uitvinden waar je voor staat in deze nieuwe rol.
Het is een stil proces dat gaande is op de achtergrond van alle luiers, borstvoeding, fruithapjes, prikjes, halen en brengen naar de opvang, jouw eerste keer weg voor werk, logeren bij opa en oma, zwemlessen, verjaardagen en speeldates met vriendjes en vriendinnetjes, je relatie, je vrienden en familie.
Want groeien doen we allemaal, of je het nou wil of niet.
Na mijn zwangerschapsverlof, ben ik 1 dag minder gaan werken, 4 dagen per week. Alleen heel eerlijk, was ik er zo niet klaar voor om weer terug te gaan naar die andere werkvloer. Het liefste was ik thuis gebleven, of was ik nog minder gaan werken.
Wat heb jij nodig?
Bewust die keuze maken, heb ik maar half gedaan. Ik koos binnen de opties die ik dacht dat er waren. Wat als ik daar meer over na had gedacht? Dat weet ik niet, ik kan er ook niets meer veranderen. Ik hou daardoor niet minder van mijn dochter, ik heb geen tijd gemist. Het voelde wel als een rollercoaster die vertrok en niet meer stil is gaan staan. Als iemand mijn advies zou vragen, zou ik diegene op het hart drukken hier bewust over na te denken. Je hebt wel degelijk een keuze, niet alleen binnen de opties die je denkt dat er van je verwacht worden. Ook de opties die je het liefst zou willen maar misschien niet durft uit te spreken, omdat je op voorhand verwacht dat ze toch niet kunnen. Daarbij eens goed nadenken wat bij jou past.
Niet alleen als je net moeder bent geworden, op ieder moment. Als ze naar school gaan, als het voor jouw gevoel wringt, als er veranderingen zijn privé of op je werk. Zodat jij die jaren die voor je liggen met voldoende energie en kracht invulling kan geven aan jouw leven hoe jij dat wil.
Bewust stil staan en jezelf eerlijk antwoorden op de vraag: “wat heb ik nu nodig”?
HSP mama
Want als HSP moeder staat één super talent met stip bovenaan, waarvoor je alles onmiddellijk kan laten vallen: “ het zorgen voor een ander”.
Dat is nou net waarom jij zo succesvol bent in wat je doet. Je hoeft er niet bij na te denken, dat gaat vanzelf. Met al je liefde en toewijding.
Een risico van dat super talent, zorg er wel voor dat je zelf voldoende energie hebt, om ervan te genieten, er te zijn en dat “kleine detail” goed voor jezelf te kiezen.
Dat licht af en toe eens laten schijnen op wat jij nodig hebt, hoe jij het graag zou willen dat is wat ik jou gun. Je hoeft het niet alleen te doen.
Ter afsluiting een ode aan alle ouders die zich met heel hun hart, lijf, slapeloze nachten, eindeloze wassen, engelengeduld, troost, -soms tevergeefse- kookcreaties, poging tot regelmaat, warmte en allerbeste bedoeldingen zich inzetten voor een ander, jouw kindje.
Liefs,
Justine
* baan, rol, functie, bestemming is ter illustratie kies graag wat bij jou het beste past
Zou je na het lezen van deze blog graag verder willen praten of heb je vragen? Je kan altijd vrijblijvend contact met mij opnemen.
